Delicious Kheema - Sudha Thosar Style

Siblings Nalini, Jayant, Dinanath, Avi & Sudha on Sudha's 80th Birthday

सुध्या आत्त्या म्हणजे सुधा माधव ठोसर म्हणजे पूर्वाश्रमीच्या सुधा काशिनाथ गुप्ते म्हणजे बाईंचं (रमाबाई गुप्तेंचं) शेंडेफळ. बारा भावंडातील धाकटी लाडकी मुलगी.

घरच्या प्रथेप्रमाणे अभ्यास, खेळ आणि सर्व एक्स्ट्रा करिक्युलर बाबींमध्ये मुलींना भरपूर प्रोत्साहन होतं.  आणि त्यात त्यांना जास्त रस असल्यास स्वयंपाकाला अगदी दुय्यम स्थान होतं.  सुधाने या संधीचा उत्तम उपयोग करून घेतला आणि शाळेत आणि कॉलेजमध्ये अभ्यासाबरोबरच खेळातही  खूप प्राविण्य मिळवलं - मग ते ब्याड्मिंटन सारखे आउटडोअर खेळ असोत कि ब्रिजसारखे बुद्धीला तीक्ष्ण करून चालना देणारे बैठे खेळ असोत.

Madhav & Sudha : Youngest Couple Around

तोवर स्वयंपाकात लक्ष घालण्याची  जबरदस्ती कुठलीच नव्हती आणि त्यामुळे खरा खुरा सीरीयस स्वयंपाक करावा लागला तो एअर इंडीयात नोकरी करत असता माधव ठोसर  यांच्याशी भेट होऊन विवाहबद्ध झाल्यावरच असावा. विशेष म्हणजे नेहेमीच्या 'रुटीन' स्वयंपाकाचे धडे द्यायला  सासूबाईही  हयात नव्हत्या. पण ती उणीव भरून काढली समंजस सासरेबुवांनी. त्यांनी कुरबुर न करता अगदी उत्तम दही कसं लावायचं इथ्पासूनच्य़ा टिप्स आपल्या सुनेला दिल्या.

माधवकाका मुळात एअर फोर्स पायलट आणि सामिष आहारातही त्यांना रुची. पण खरी आवड चटण्या - कोशिंबरी आणि गोडधोडासकटच्या टिपिकल चारठाव जेवणाची. सुधाही काही लेची पेची नव्हती. खवय्यांच्या बडोदी घरात जन्मलेली,  म्हणजे  गुण नाही तरी वाण लागलेलाच. मग  कंबर कसून सुधाआत्त्या  सी के पी आणि कोकणस्थी, दोन्ही स्वयम्पाकात हां हां म्हणता तरबेज झाल्या. यात बिचारे सासरे आणि माधवकाका  यांच्या सहनशीलतेचीही दाद द्यायला हवी म्हणा !  

आज ऐंशी वर्षं ओलांडली तरी ब्रिजच्या राष्ट्रीय स्तरावरच्या च्याम्पियनशिप्स मध्ये सुधाआत्त्या  अजूनही भाग घेत असतात. मधूनच एखाद्या वृत्तपत्रात किंवा इंटर्नेट्वर सुधा ठोसर हे नाव ब्रिज टूर्नामेंट साठी डोकावून जातं ! बस आणि ट्रेनने मुंबईच्या धकाधकीत प्रवास करायलाही त्या मागे बघत नाहीत.  आणि मुलगा, सुनबाई आणि नातवंडांना भेट द्यायला दर वर्षी अमेरिकेचा दिवसभराचा दगदगीचा प्रवासही दोघं नवरा बायको व्यवस्थित पार पाडतात. 


दादर आणि माटुंगा क्लब सारख्या संस्थांमध्ये त्यांचा सहभाग असतो. नवीन नाटकं आणि सिनेमे एकत्र ते आवर्जून पहातात. पण स्वत:च्या आवडीची चांगली पुस्तकं वाचणं, आवडते टी व्ही प्रोग्राम बघणं  आणि आपापल्या फ्रेंडसर्कल्सच्या कार्यक्रमांमध्ये स्वतंत्रपणे भाग घेणं अशा माध्यमांतून दोघांनीही व्यक्तीस्वातंत्र्यही तितकंच अबाधित  ठेवलं आहे.


ठोसर पती-पत्नींचा फिटनेस आणि उत्साह खरोखरच विशीच्या तरुणालाही लाजवणारा आहे. आणि याचं रहस्य त्यांच्या आहारात असण्याची दाट शक्यता आहे. कारण विशेष म्हणजे अगदी दोघांचाच स्वयंपाक करायचा असला तरी कंटाळा न करता अजूनही रोजची  जेवणंही  अगदी साग्रसंगीत अशी 'कम्पलिट मील्स'   सुधाआत्त्या स्वत:च्या हातांनी बनवतात.  भरपूर अठरापगड  मित्र परिवार आणि जिवंत सोशल लाईफ असल्या मुळे त्यांनी विविध प्रकारचे पदार्थ प्रयत्नपूर्वक शिकून घेतले आहेत. पण असं असलं तरी आपल्या आईच्या म्हणजे बाईंच्या काही रेसिपीज त्यांनी  आवर्जून लक्षात ठेवल्या आहेत आणि त्यांना स्वत:चा 'टच'ही दिला आहे. त्यातील एक पदार्थ मी उतरवून घेतला आहे :  खीमा.

आजच दुपारी या रेसिपी बरहुकूम केलेला खिमा सर्वसंमत झालेला आहे. अर्थात तरीही यात काही चूक असल्यास मला एक फोन येईल आणि सर्व चुका त्यातून सुधारल्या जातीलच ! तोपर्यंत होऊन जाऊ द्यात तुमच्याही घरी :


खीमा - सुधा ठोसर Ishtail

दीड किलो खीमा चाळणीवर स्वच्छ धुऊन घ्यावा.
 मसाला:
६ मोठे कांदे उभे चिरून तव्यावर  नुसतेच चांगले बदामी भाजून घ्यावे. टोम्याटो घालायचा असल्यास एक  टोम्याटो उभा चिरून कांद्यावर परतून घेणे.
३ मोठे टेबल्स्पून भरून सुकं खोबरं वेगळं भाजून घेणं, करपू न देता.
दीड टेबलस्पून खसखस आणि दीड टेबलस्पून तीळ भाजून घेणे.
थोड्याशा तेलात ८ लवंगा, २ इंच दालचिनी, २ टी स्पून मिरी, १ टी स्पून बडीशेप, अर्धा टी स्पून अक्खी मेथी, थोडी लसूण आणि थोडं आलं तळून घेणे.
हे सर्व पदार्थ बारीक वाटून घ्यावे.

५-६ वाट्या पाणी उकळत ठेवावे.

जाड बुडाच्या पातेल्यात बेताचं तेल गरम करून २- ३ तमालपत्र त्यात घालून खिमा चांगला परतावा व बेताची हळद घालावी. त्यानंतर  त्यात उकळतं पाणी घालून पहिली उकळी आली की वरील प्रमाणे वाटलेला मसाला घालावा व चार टीस्पून वा अधिक लाल तिखट व चवीपुरते मीठ घालावे. वर तवंग हवा असल्यास वरून तूप किंवा बटर घालावे. शिजल्यावर वरून बारीक चिरलेली कोथिम्बीर घालावी व हवी असल्यास उकडलेली अंडी घालावी.

Shirkyache Lonche - Sweet, Spicy & Sour Mango Pickle in Vinegar

बाईंचं शिर्क्याचं लोणचं 

बाई  (रमाबाई काशिनाथ गुप्ते)

रमाबाई काशिनाथ गुप्ते -  मुलं, जावई - सुना आणि नातवंडांसाठी मात्र फक्त 'बाई'.

बाई वारल्या १९६३ साली तेव्हा त्यांचं वय  ७४  वर्ष असावं. म्हणजे त्यांचा जन्म १८८९ सालचा. त्यांच्या मृत्यूला आता थोडीथोडकी नाही तर ४१ वर्षं झाली.  पण तरीही त्यांच्या बद्दलच्या  गप्पा-गोष्टींचा ओघ त्यांच्या कुटुंबात इतका सतत वहात असतो, कि असं वाटावं की त्या कुठे तरी थोड्याच अंतरावर अजूनही वास करत असाव्या.

 काशिनाथ मार्तंड गुप्ते म्हणजे 'बाबा' हे बडोदे सरकारात वरिष्ठ  हुद्द्यावर एक निस्पृह अधिकारी होते. त्यांच्या हयातीत त्यांनी ना स्वत:चं घर बांधलं, ना जमीन जुमले घेतले ना लाखोंच्या ठेवी जमा केल्या. पण आपल्या मुलांना आणि मुलींना अतिशय प्रोग्रेसिव्ह वातावरणात हवं तेवढं शिकू देऊन जातपातीची  आडकाठी न करता मनपसंत जोडिदार शोधण्याची पूर्ण मुभा त्या काळातही, न मागता, त्यांनी देऊन ठेवली होती!

बाबा स्वत: एक उत्तम ब्रिज आणि बुद्धीबळ प्लेयर  तर होतेच पण संस्कृतचे स्कॉलर होते आणि वाचनाचा भरपूर व्यासंग त्यांना होता.  बाबांनी   तुकारामाचं महत्त्व  आपल्यावर बिंबवलं असल्याची   नोंद बाबांचे नातू सुप्रसिद्ध कवी दिलीप चित्रे ( 'Says Tuka' fame)  यांनी आवर्जून करून ठेवली आहे.  दिलिप हे  'अभिरुची' कार दंपती विमल  आणि बाबुराव चित्रे यांचा मुलगा.  दिलीपची आई विमल ही बाई - बाबांची अतिशय लाडकी, तडफदार मुलगी. शिकलेल्या मुलींचं बाबांना खूप कौतुक होतं आणि त्यांच्या बरोबर संवाद साधायला त्यांना अतिशय आवडे.

नातवाला अशी तुकारामाची गोडी लावणाऱ्या बाबांनी  देव-देव मात्र कधीही केला नाही हे विशेष. प्रार्थना समाजिस्ट बाबांच्या आयुष्यात मूर्तिपूजेला स्थान नव्हतं, पण  कोनाड्यातील बाईंच्या चार देवांना त्यांची आडकाठीही नव्हती. अशा या एकमेकांना विचार आणि आचार स्वातंत्र्य देणाऱ्या पती-पत्नीं मध्ये कमालीचं सामंजस्य होतं. बाबांच्या पुरोगामी विचारसरणीला बाईंनीही मनापासून साथ दिली ही कौतुकाची बाब होती. बाबांनी मदत केलेल्या एका विधवा-विवाहात बाईंनी वधूची ओटी भरल्याची बातमी  बाबांच्या गावातील घरी पोहोचली आणि घरातील सर्व बायकांनी बाईंविरुद्ध बंड पुकारलं. पण बाबांच्या वडिलांनी मात्र आपल्या सुनेची बाजू घेऊन " आपल्या मुलाचा तो निर्णय होता ना ? त्याला नाही जाब विचारत तर तिला का दोष देता ? " असं त्यांना कसं खडसावलं ही गोष्ट बाईंचे मुलगे आणि मुली मोठ्या अभिमानाने आपल्या पुढ्च्या पिढ्यांना  सांगताना अनेकदा ऐकू येते.

त्या घराच्या पायाचा दगड अतिशय मजबूत होता. तो होता ती अखंड कर्मयज्ञ करणारी गृहस्वामिनी  - बाई - म्हणजे अखंड ऊर्जा.  चार मुली आणि आठ मुलगे, सुना, जावई आणि नातवंडं असं गोकुळ. मुला - मुलींचे मित्र मैत्रिणी, सुनांचे नातेवाईक, असं येत्या-जात्याचं घर, कुठल्याही प्रकारची अपेक्षा न बाळगता,  स्वत:चे शारिरीक कष्ट कामी लावून, जराही कुचराई न करता,  सतत हसतं - खेळतं आणि समाधानी ठेवण्याचं कसब त्या माऊलीत पुरेपूर होतं.  सुनेच्या बाळंतपणात तिच्या आईसारखं तिचं कोड-कौतुक पुरवायचं, तिला न्हाऊ खाऊ घालायचं यात बाईंचा हातखंडा होता. शिस्तीने आणि काटकसरीने घर चालवूनही, त्यात सतत प्रेम पेरत, अतिशय चविष्ट स्वयंपाक बनवून बाईंनी आपल्या मुलांना अशा काही सवयी लावून ठेवल्या की त्यात मुलंच नाही पण बाहेरून आलेल्या सुनाही पार 'बिघडून' गेल्या ! बडोदेशाही आणि सी के पी आवडी निवडी यांचं मिश्रण या स्वयंपाकात होतं. रोजची बिरडी, आंबट वरण आणि साध्या ताज्या भाज्या तर होत्याच पण चटण्या - लोणची होती, तुरीचे - वालाचे गुजराथी 'लीलवे' ही होते.  रविवारचं मटन, कलेजी,  भेजा किंवा खिमा होताच पण  कसलासा "विलास", नारायणदास, राघवदास, चुरम्याचे  असे  जबरदस्त नावाचे लाडू होते. रस-पुरी, शेवया अशा गोडाधोडाच्या इतर वस्तू होत्या. आजाऱ्याला ताकद यावी म्हणून  पाया सूप सारखे पौष्टिक पदार्थ होते.

त्या घरकामाच्या रामरगाड्यातून वेळात वेळ काढून लायब्ररीतून आणून नवनवीन पुस्तकंही बाई आवर्जून वाचायच्या एवढंच नव्हे तर आपल्या मुला - नातवंडांची  नावं  कादंबऱ्यातून निवडायच्या. कोकणातून आलेल्या बाईंना समुद्राचं खास प्रेम होतं आणि मुंबैला आल्यावर त्या समुद्र दर्शन हौसेने घेत. कित्येक कविता, ओव्या त्यांना तोंडपाठ होत्या. अशा अनेक गोष्टी ऐकल्या  कि त्यांच्या बद्दल अचंबा वाटल्यावाचून रहात नाही.

आपल्या घरगृहस्थीची सम्पूर्ण मदार बाईंवर सोपवून बाबा निश्चिंतपणे आपलं काम करत असत. निवृत्तीतील आयुष्यही तसेच निवांतपणे ते व्यतीत करत होते. मुलं-मुली आपापले संसार थाटून त्यात व्यग्र होते आणि बाई-बाबांच्या बडोद्यातील शहा बागेतील दुमजली भाड्याच्या घरात वारंवार हक्काने येऊन मनसोक्त गोंधळ घालून आराम करून जात होते. "बाई तुमचा ब्यांक अकाऊंट नाही?" असं विचारणाऱ्याना "माझं प्रत्येक मूल म्हणजे माझा एक ब्यांक अकाउंट आहे" असं शानदार उत्तर देऊन बाई गप्प करत होती. मुलांच्या घरी बाई - बाबा अधून मधून रहायला आले की बाईंनी आपल्या हाताने काहीतरी करून सर्वांना खाऊ घालण्याचं आपलं ब्रीद कधी सोडलं नाही. अशी ही कामाचा झपाट्याचा उरका  असलेली बाई अगदी क्वचितच आजारी पडली. अगदी शेवटचं आजारपणही केवळ दोन -तीन दिवसांचंच.  तोपर्यंत ती हसत मुखाने उभी होती आणि घराचे तीन जिने कित्येकदा चढून उतरून घर सांभाळत होती. ना तिला "नी रिप्लेसमेंट" ची गरज भासत होती ना कैल्शियमच्या डोसची.  अगदी अखेरच्या दिवशीही  घरात हजार असणाऱ्या सर्वांचं  हवं-नको पहात, त्यांंच्या पोटात घासभर अन्न जाण्याचं राहून जाउ नये याची सोय बिछान्यातूनही  करण्यात व्यग्र होती.

बाईंच्या घरातील प्रसन्न  वातावरणात वावरून त्यांचं प्रेम लुटलेल्या सुनांनी आपापले स्वतंत्र संसार थाटले तरी  -  आणि त्या स्वत:  कितीही उत्तम स्वयंपाक करू लागल्या तरी -  बाईंच्या हातच्या चवीचा त्यांनाही कधी विसर पडला नाही.  बाईंच्याकडून जे बरेच चवीचे जिन्नस त्यांनी उचलले त्यातील एक म्हणजे "शिर्क्याचं" लोणचं.


शिर्क्याचं लोणचं 
 
१ किलो कैरी किसून वाफवून घ्यावी. 
अडीच वाट्या काळं विनिगर  ( सिर्का) 
६ इंच आल्याचा तुकडा किसून घेणे. 
२ कांदे लसूण - सोललेल्या पाकळ्या 
अर्धी वाटी मीठ 
३७५ ग्राम साखर आणि  अर्धा किलो गूळ 
७-८ लवंगा, ४ -५ दालचिनीचे तुकडे, 
चवीप्रमाणे तिखट 
बेदाणे. 

विनेगर मध्ये गूळ, साखर व सर्व मसाले व बेदाणे  घालून उकळून घ्यावे. त्यानंतर त्यात कैऱीचा कीस  घालून घट्ट मोरांब्यासारखे परतावे. वाटल्यास अधिक साखर आणि तिखट त्यात घालावे. स्वच्छ काचेच्या बरणीत काढून  भरून ठेवावे. 

Chutney of Turiya Peels

शिराळ्याच्या सालींची चटणी 
- राणी बाचरे 

ताज्या शिराळ्यांच्या ओंजळ भर शिरा ( सोलाट्ण्याने वा चाकूने कातरून घेतलेल्या)
२ चमचे पांढरे तीळ 
७ - ८  लसणीच्या पाकळ्या 
२ - ३ सुक्या मिरच्या 
५ -६ सुक्या खोबऱ्याच्या कातळया 
चवीपुरते मीठ 

राणी बाचरे 

कढईत  शिराळ्यांच्या  शिरा आणि  लसणीच्या पाकळ्याच्या  जरासं  तेल घालून चांगल्या पोळतील अशा भाजून घ्याव्या. वरील इतर सगळे पदार्थ ही त्यात चांगले खरपूस भाजून घ्यावे आणि  चवीपुरते मीठ घालून मिक्सरमध्ये वाटून घ्यावे. 

"Karlavni" & " Tondli" Sambar : Two Unusual recipes from Charu Phanse

चारू फणसे 

शंकरपाळीत शंकर नसतो. पण म्हणून काय तोंडल्याच्या सांबारात तोंडली  …….? 

चारुताईंची आई म्हणजे कै. सुनंदा ताम्हाणे, प्रेमाचं नाव बाईजी. पट्टीच्या सुगरण होत्या. 

शेंडेफळ असलेल्या चारुताईनी आईच्या थोड्याशाच रेसिपीज तिला विचारून उतरवून घेतल्या होत्या.त्यातील निनावं आधीच दिलंय. आज त्यांनी शेअर केल्या आहेत दोन वेगळ्याच रेसिपीज.





"कारलावणी" 

अर्थात,

कारल्याची आमटी !


पदार्थ: 

एक कारले, एक कांदा, पाव वाटी सुके खोबरे, ६. - ७ लसूण पाकळ्या,

गूळ, चिंचेचा कोळ, धणे जिरे पूड दोन चमचे. 


कृति: 

कारले, खोबरे आणि एक कांदा थेट विस्तवावर भाजून घ्यावे. नंतर 

थोडे तासून मिक्सर मध्ये लसूण घालून वाटून घ्यावे. फोडणी करून

त्यात हे वाटलेले कारले घालणे आणि हळद, धणे जिरे पूड, चवीपुरते

तिखट, मीठ , गूळ आणि चिंचेचा कोळ घालून उकळी आणणे. चव

छान आंबट गोड लागते. सूप सारखे पिता येते.




"तोंडल्याचे" सांबार:


पदार्थ: 

चण्याचे पीठ, हळद, तिखट, मीठ, ओवा, सुके किंवा ओले खोबरे,

आले, लसूण, कांदे, कोथिंबीर. 


कृति: 

कांदे-खोबऱ्याचा तळला मसाला करणे.

त्यात अर्धा इंच दालचिनी, दोन लवंगा, एक वेलची घालून वाटून घेणे. 

हिरव्या वाटणात ६ - ७ पाकळ्या लसूण, थोडे आले, ओले खोबरे, अर्धी 

वाटी कोथिम्बीर घालून वाटणे. 


"तोंडली" करण्यासाठी चण्याचे पीठ दोन वाट्या घेऊन त्यात हळद, 

तिखट, मीठ आणि थोडा ओवा घालून मळणे. या मळलेल्या पिठाची 

"तोंडली" बनवून घेणे. (हाताने तोंड्ल्याच्या आकाराच्या मुटकुळ्या

वळणे).

एका पातेल्यात पाणी उकळ्यायला ठेवणे आणि जरा उकळी येऊ 

लागताच त्यात वळलेली तोंडली सोडणे. १५ - २० मिनिटे उकळणे.

चांगली शिजली पाहिजेत. नंतर ती पाण्यातून काढून गार झाल्यावर 

त्यांचे उभे काप काढणे. तेलाचीफोडणी करून त्यात आधी हिरवे वाटण

आणि मग तळलेले वाटण घालणे आणि परतल्यावर पाणीघालून 

उकळणे. त्यात " तोंड्ल्या" चे तुकडे घालणे आणि हळद, तिखट,

मीठ, गूळ, धणे-जिरे पूड, थोडा गरम मसाला आणि २-३ आमसुले 

घालून थोड्या वेळाने विस्तव बंद करणे.

Gobhi Kofta & Chitranna Rice. North - South Dialogue !

कोबी कोफ्ता करी 

कोफ्त्यासाठी: कोबी २५० ग्राम, बेसन ५० ग्राम, थोडी जीरे पूड, आमचूर 
२ हिरव्या मिरच्या बारीक चिरलेल्या, कोथिम्बीर, मीठ 

करी साठी: २ कांदे कापलेले, आलं, २ टमाटर,हळद, धणे पावडर, १ चमचा गरम मसाला, कोथिंबिर, मीठ. 

कृती: 

कोफ्ते: कोबी बारीक चिरून त्यात बेसन, मसाले, मिरची,  कोथिंबीर व चवीपुरते मीठ मिसळून मळावे व लहान लहान गोळे करून तेलात तळून घ्यावे. 

करी: दुसऱ्या कढईत तुपात कांदा,  टोमैटो परतून घेऊन त्यात आलं, गरम मसाला, हळद, धणे पावडर घालून चांगले परतून घ्यावे व पाणी घालून मीठ व कोथिम्बीर घालून उकळी आणून त्यात कोफ्ते सोडावे. पाच मिनिटे उकळीआणावी. 

मटार - बटाटा,   कच्ची केळी-बटाटा, पनीर इत्यादीचे कोफ्तेही करता येतात.  

चित्रान्ना 

मोकळा सडसडीत भात, (शिळा चालेल). त्या मानाने  हिरव्या मिरच्या, अर्धा चमचा बारीक मोहोरी वाटून लावावी. चवीला लिंबू साखर लावून ओला नारळ खरवडून घालावा व मोहोरी, हिंग, उडदाची डाळ व सुक्या मिरच्यांची  तेलाची खमंग फोडणी द्यावी.  त्यात काजू किंवा शेंगदाणेही छान लागतात. प्रवासात न्यायला हरकत नाही.

Karwari Mackerel Curry by Mamta Desai

Bangadyachi Udid-Methi 

Fish: Six Mackerel (Bangadas) each cut into 3 pieces. Apply a little salt to the fish and after 5 minutes wash it clean.

 
Marinade: Udid dal, coriander seeds, rice 1 tsp each; Fenugreek (methi) seeds 1/2 tsp; 4 bedgi and 2 kashmiri chillies

Fry these 5 ingredients separately and grind into a paste, adding a little water. Apply the paste to the bangdas, along with a little salt and turmeric powder and aside for half an hour)

For the Curry: 1 medium size onion thinly sliced, 1 bowl fresh coconut, peppercorn 10-12, tamarind 1 tsp. Grind into fine paste these 4 ingredients together with some water.

Extract milk of half a coconut and keep aside.

Mamta Desai 

For tempering: 

1 onion finely cut, pinch of hing, 1 tbsp oil

Method : 

Heat the oil, add to it a pinch of hing. When it sputters, add finely onion and saute it till pink in colour. 

Add the marinated bangdas in it and then add some water. 

Now add ground masala and salt and heat on medium fire. 

After 5 minutes add the coconut milk.

 Let the curry boil for few more minutes, stirring it as it boils. 

Serve hot with steamed rice. 

Schezuan Dalia for Breakfast by Kirti Gupte

Dalia gets a bit boring for breakfast cereal ? Add a little zingggg to it. May be this is not an original thought. But I have thought it independently. Great minds think alike? 

Schezuan Dalia for Breakfast.

Ingredients:

Dalia ( Broken Wheat) 2 cups
Water 5 cups
1 table spoon ghee
Two cups of diced veggies: Cauliflower florets, capsicum, carrot, french beans, tomatoes.You can add One Optional: One cup chopped salami or sausages. Boiled eggs 
One cup onions cut lengthwise 
Schezuan Sauce

Salt to taste

Method: 

Roast lightly the dalia in ghee in a pan and cook it in a pressure cooker with 5 cups of water. After 5 to 6 whistles reduce the flame and let it cook for a while. When the steam subsides open the pressure cooker and see if the dalia is done. If not you may have to cook it more.  

In a wok or a kadhai saute first the onions and then the diced vegetables, adding a little salt.  Take care that the vegetables retain their firmness and do not get mashed. When the vegetables are done add a half a tablespoon of Schezuan sauce and stir well. Add the chopped salami or sausages. Add the cooked dalia to the sauted vegetables. Add more schezuan sauce and salt as per your taste. You can add a little tomato ketchup if required. 

Serve with boiled eggs.